.
Wim en Anneke vieren vandaag hun 50-jarig huwelijksfeest. M'n schoonmoeder verhuisde in de tachtiger jaren van Leveroy naar Nederweert en kwam in de straat van Wim en Anneke te wonen. Puur toeval! Maar 'n heel gelukkig toeval. Sinds schoonmoeder dementerend is, zorgen deze twee mensen ervoor dat ze nog altijd zelfstandig in haar huisje kan blijven wonen. Zonder deze buren zat schoonmoeder allang in 'n verzorgingstehuis. Anneke kijkt iedere morgen of ze uit bed is, informeert naar de medicijnen en brengt de krant voor haar mee. Ze praten 'n half uurtje met elkaar, waar schoonmoeder meestal niets van verstaat, omdat haar gehoorapparaat weer 'ns gestolen is. Maar ondanks dat ongerief lachen ze veel met elkaar. Dan komt rond 10 uur Hennie of Mia koken en poetsen. 's Avonds komen de buurtjes samen bij haar op bezoek. Dan kaarten ze 'n paar uurtjes en drinken daarbij 'n glaasje limonade. Tot half elf, dan is 't bedtijd!
's Morgens, als Hennie de kamer binnenkomt, zit daar 'n hoopje ellende. "Nemes kumpt mich opzeuke! Ich bön zoeë krank wie eine hondj!" Hennie vraagt haar dan: "Zal ich de vieëarts belle?" 'n Knuffel en alle leed is weer voor even verdwenen. Zo gaat dat, dag in dag uit!
