Da’s snel!


Mein Freund der Baum ist tot, zong in de 70-er jaren Alexandra.
.
Zaterdag. De gemeente Weert deelt ons mede: Unser Freund der Baum ist krank. Hij staat op ’t plein voor ons wooncomplex. Als ik vanaf 't balkon naar rechts kijk, zie hem gedeeltelijk staan. (foto hierboven). De gemeente noemde hem in ’n brief aan de bewoner van dit pand, “blikvanger”. Daar hij in niet al te verre toekomst gekapt moet worden, komt de gemeente met de volgende oplossing. Bij de St. Josefkerk moet ’n vijftal bomen weg. Die bomen worden vlak naast onze zieke blikvanger herplant en vervangen zo op den duur ons “oudje”.
Zondag onger ’t wanjele, kom ik in de buurt van de St. Josefkerk. Daar moeten ze staan en jawel hoor. Ik vraag me af of je zo’n grote knapen kunt verplanten.
Maandag weer onger ’t wanjele, staan ze mistroostig en kaal voor de kerk. ’s Avonds tijdens de jaarvergadering van de VVN maken enkele bewoners die uitkijken op ’t plein zich grote zorgen over hun uitzicht.
Dinsdag beginnen de voorbereidingen voor de aanplant. Grote stalen platen worden op 't plein gelegd, de banken en prullenbakken worden tijdelijk verwijderd en 'n grote telescoopachtige kraan komt in beeld.
Woensdag beginnen Hennie en ik aan onze tweede vrije treinreis van 2010. Zoals gewoonlijk maken we ’n wandeling langs de Westerschelde, eten wat vis en zijn ’s avonds om 6 uur weer in Weert.
“Kieëk Hennie, ze sjtaon d’r al, oos gemindje leet d’r gein graas aover gruuje!”
.

.
.
Sorry voor de kwaliteit, deze foto's heb ik met m'n mobieltje gemaakt!