Dit jaor veer ich väör de 70-ste kieër Kerstmis. De ieërste jaore bön ich kwieët. In miene kinjertieëd geluifdje ich aan ’t Kerstkiendje en auch aan Sinterklaos. Pap en mam zonge same mèt mich Sinterklaos- en Kerstleedjes. Gerrie en Gerard deeje neet mèt, die woore nog te klein. Mien geluif aan Sinterklaos verlaor ich op mien tieëndje. Väör mien zus en breurke mós ich nog jaore de geluivige sjpeele. Auch ’t Kerstkiendje kraeg d’r get van mèt.
Toen ich in 1966 trouwdje verangerdje de Kerst in twieë femiliedaag. Ieërste Kerstdaag nao Neijwieërt en de twieëde nao Heitse. ’t Jaor d’r op omgekieërdj.
In Naer oppe Beukenlaan kwaam de ieërste eige baum te väörsjien. Of ich dae gekochtj höb, weit ich neet mieër. De sinterklaos- en Kerstleedjes höbbe wae de ieërste jaore nog live gezonge. Ich kocht al gauw eine pick-up en de leedjes waerdje vanaaf dae tieëd allein nog mer mètgezonge. Waat ich mich ’t meiste kan herinnere waas det gedoons mèt die dennenaoldje. Wae haaje in die jaore Jabo in de kamer ligke. Neet weg te kriege, ich bedoel die naoldje. Kroependj op de grondj, naoldj väör naoldj oet dae Jabo päötere. Kroepe op Jabo deetse normaal neet, get óm dien kneen aope te haole.
In de negentjiger jaore kwaam de ieërste kunstbaum binne. Det waas ’n hieël gemaak, allein de räök van de echte baum haoldje wae noe oet ’n sjpuitbös. De echte kaerskes woore al jaore ieëder verdwene. Bie sommige luuj looge zelfs pekskes onder de baum.
In 2000 verhoesdje Hennie en ich nao Wieërt. In dae tieëd haaje wae al twieë kleinkinjer. Sinterklaos kwaam weer trök. Auch de Kerstbaum pasdje zich aan. Vakwerkhuuskes, ’n kerkske, mini-kerstman, eine snieëman met sjlei. Oos kleinkinjer, ongertösse woore det d’r al veer, keeke zich de auge oet.
En noe in 2010 höbbe wae weer unne echte baum dae echt ruuktj.
Toen ich in 1966 trouwdje verangerdje de Kerst in twieë femiliedaag. Ieërste Kerstdaag nao Neijwieërt en de twieëde nao Heitse. ’t Jaor d’r op omgekieërdj.
In Naer oppe Beukenlaan kwaam de ieërste eige baum te väörsjien. Of ich dae gekochtj höb, weit ich neet mieër. De sinterklaos- en Kerstleedjes höbbe wae de ieërste jaore nog live gezonge. Ich kocht al gauw eine pick-up en de leedjes waerdje vanaaf dae tieëd allein nog mer mètgezonge. Waat ich mich ’t meiste kan herinnere waas det gedoons mèt die dennenaoldje. Wae haaje in die jaore Jabo in de kamer ligke. Neet weg te kriege, ich bedoel die naoldje. Kroependj op de grondj, naoldj väör naoldj oet dae Jabo päötere. Kroepe op Jabo deetse normaal neet, get óm dien kneen aope te haole.
In de negentjiger jaore kwaam de ieërste kunstbaum binne. Det waas ’n hieël gemaak, allein de räök van de echte baum haoldje wae noe oet ’n sjpuitbös. De echte kaerskes woore al jaore ieëder verdwene. Bie sommige luuj looge zelfs pekskes onder de baum.
In 2000 verhoesdje Hennie en ich nao Wieërt. In dae tieëd haaje wae al twieë kleinkinjer. Sinterklaos kwaam weer trök. Auch de Kerstbaum pasdje zich aan. Vakwerkhuuskes, ’n kerkske, mini-kerstman, eine snieëman met sjlei. Oos kleinkinjer, ongertösse woore det d’r al veer, keeke zich de auge oet.
En noe in 2010 höbbe wae weer unne echte baum dae echt ruuktj.
