Waat eine oozel!

.

.
De zon sjientj vanmörge volop. Hennie zaet: "Gank get wanjele en doot dich väör alle zekerheid good werm aan".
Onger de doorgank van ons appartementekompleks tochtj ’t altieëd en vandaag als de pest. Op de Twijnderstraot is ’n bedrief de gevels van de bejaardehuuskes aan ’t reinige. ’n Hoeëgedröksjpuit versjpreidt ‘n groeëte mistwolk. Miene bril besjleit! Verdorie, auch nog miene zakdook thoes laote ligke. Oppe Stationsjtraot kom ich eine mètbewoeëner van Jacquard taege. “Kaod hè”, zaet d’r. “Oozelig waer”. Ich gaef ‘m gelieëk en klaag:“Ich jank mich kepot achter miene bril en ich höb miene zakdook neet biej mich.”
“Waat eine oozel oppe waereldj”, zaet emes achter mich.” Ich mot hie de riolering opgrave. Mèt de sjöp.” Hae geit zonger nog get te zègke wiejer met grave.
Ich vervolg meine waeg, ’t is ’n stök wermer gewaore.