Wat raak je snel dat gevoel kwijt, dat vakantiegevoel. Ik ben nu 5 jaar gepensioneerd. Je zou zeggen dan heb je de hoogste graad van vakantie- gevoel bereikt. Onze kinderen en kleinkinderen beginnen vandaag aan hun vakantie. De plannen lagen al wekenlang klaar, nu kan ’t beginnen.
Ik kan me nog heel goed herinneren hoe dat gevoel was. Ook wij maakten onze plannetjes. De voorbereiding was vaak mooier dan de vakantie zelf . En dan was ’t zover. Vakantie! Alles kon, niks hoefde, genieten was ’t motto. ’s Avonds voor de tent, in de vakantiebungalow, op de hotelkamer bij ’n glas bier, later ’n glaasje wijn bekroop je ’t angstige vooruitzicht op ’t einde van de vakantie. En dat einde kwam onherroepelijk.
Na enkele uurtjes werk was dat hele gelukzalige gevoel verdwenen en ’n hernieuwd verlangen naar vakantie stak z’n kop op. En die procedure herhaalde zich tot aan ’t pensioen.
Even voelde die periode als vakantie aan, maar dat verdween vrij snel. Wij hebben nu geen vakantiegevoel meer, wel pensioengevoel. Dat voelt totaal anders, maar ’t is geen vakantie. Dus beste mensen, wil je dat vakantiegevoel nog lang behouden, blijf dan zolang mogelijk werken.