Alweer 'n jubileum.


Bijna tien jaar geleden. Tijdens de voorjaarsvakantie gaan Hennie en ik samen met Ivy en de kinderen naar Zeeland. Frank is werken in Zuid-Frankrijk. We hebben een vakantiehuisje gehuurd. Een midweek. Even een paar dagen frisse lucht happen.

, 

De vakantiewoning lag vlakbij de zee en de kinderen waren veel op het strand aan 't spelen. Opa ging dan ook mee. Het was gemeen koud, maar dat kon de pret niet drukken.
.
Ook op 5 mei bevrijdingsdag eerst naar het strand en daarna balletje trappen op het grasveld voor het vakantiehuisje. Opa doe je mee? Natuurlijk doet opa mee. Opa schop je bal naar mij, roept Erik. Hij komt eraan, jongen. Opa, schop nou! Opa kan niet schoppen, hij staat vastgenageld aan de grond.
Ik begrijp meteen wat er aan de hand is. Bellen!! Tijdverlies = hersenverlies. Ik bel de huisartsenpost in Goes. Binnen 10 minuten zijn ze op het vakantie-adres. De dokters constateren een beroerte. Ik moet zo snel mogelijk naar een ziekenhuis. Ik vraag aan de dokter de ziekenwagen zo onopvallend mogelijk te laten komen. (geen sirene). Ze brengen me naar Dirksland, ongeveer 30 km van Renesse verwijderd.
.
Hier hebben ze snel en doelmatig gehandeld. Een klein, gereformeerd ziekenhuis, met godsdienstig gemotiveerd personeel. Ik ben deze mensen zeer dankbaar. Vanuit Zeeland hebben ze me na enkele dagen met de ambulance naar het ziekenhuis in Weert vervoerd. Dat is een heel ander verhaal.


 Ik begrijp nu ook waarom ons zorgstelsel zo duur is. Enkele nota's die later mocht ontvangen.



.
De ambulance van Renesse naar Dirksland (30 km) kostte 893 euro
.
Hennie was met de ambulance mee naar het ziekenhuis gegaan. Ze moest met de taxi terug naar het vakantie-adres. Nota 84 euro.

De 100 beste ziekenhuizen van Nederland.




In 2004 lag ik 2 keer in het ziekenhuis. Eerst in Dirksland en daarna in Weert. Dat Dirksland 2de staat verwonderd me niets.