.
Bij de Jumbo, 5 juni 2010. 06.30 uur.
“Goeie morgen, je bent al vroeg aan ’t werk!” ’n Jongeman van ’n jaar of 16 sjouwt lege kratten naar ’n vrachtwagen. “Goeie morgen”, antwoordt de jongeman, “U bent al vroeg aan ’t wandelen!” “Oude benen hebben beweging nodig.” Op dat anwoord komt geen reactie. “Ik kan wat extra zakgeld goed gebruiken”, zegt hij. Ik kan wat extra zakgeld goed gebruiken! Die zin blijft tijdens de verdere wandeling in mijn hoofd zitten.
“Goeie morgen, je bent al vroeg aan ’t werk!” ’n Jongeman van ’n jaar of 16 sjouwt lege kratten naar ’n vrachtwagen. “Goeie morgen”, antwoordt de jongeman, “U bent al vroeg aan ’t wandelen!” “Oude benen hebben beweging nodig.” Op dat anwoord komt geen reactie. “Ik kan wat extra zakgeld goed gebruiken”, zegt hij. Ik kan wat extra zakgeld goed gebruiken! Die zin blijft tijdens de verdere wandeling in mijn hoofd zitten.
.
Waldniel, augustus 1956, 06.00 uur
“Gute Morgen, Harrie! Aufstehen, wir gehen arbeiten” . ’n Jongeman van 15 jaar wordt wakker in ’n vreemd bed. ’n Duits bed met ’n veel te zachte matras en ’n enorm dekbed. Dat bed staat bij Pruuse Peter, ’n neef van oos Pap. Ik kende ook nog ‘n Pruuse Piet, die woonde in Kaldenkirchen, 't was familie of 'n kennis van oos Mam. Die twee kenden elkaar niet, maar één ding hadden ze gemeen: Ze hadden allebei in Rusland gevochten. Pruuse Piet had daar door bevriezing zijn rechterbeen en ’n aantal vingers verloren. Pruuse Peter had tot begin 50-er jaren in ’n Russisch krijgsgevangenkamp gezeten en was meer dood dan levend in 1951 in Waldniel teruggekeerd.
Waldniel, augustus 1956, 06.00 uur
“Gute Morgen, Harrie! Aufstehen, wir gehen arbeiten” . ’n Jongeman van 15 jaar wordt wakker in ’n vreemd bed. ’n Duits bed met ’n veel te zachte matras en ’n enorm dekbed. Dat bed staat bij Pruuse Peter, ’n neef van oos Pap. Ik kende ook nog ‘n Pruuse Piet, die woonde in Kaldenkirchen, 't was familie of 'n kennis van oos Mam. Die twee kenden elkaar niet, maar één ding hadden ze gemeen: Ze hadden allebei in Rusland gevochten. Pruuse Piet had daar door bevriezing zijn rechterbeen en ’n aantal vingers verloren. Pruuse Peter had tot begin 50-er jaren in ’n Russisch krijgsgevangenkamp gezeten en was meer dood dan levend in 1951 in Waldniel teruggekeerd.
.
Ik kan wat extra zakgeld goed gebruiken!
Pruuse Piet werkte als chauffeur bij de Waldnielse bierbrouwer, Schlossbrau. Ik kon daar 10 DM per dag verdienen als krattensjouwer. Daarom werd ik in dat Duitse bed wakker. Ik heb daar 14 dagen geslapen en ’t bed werd voor mijn gevoel steeds comfortabeler. Na die 2 weken keerde ik terug naar Heitse, 120 DM rijker. Ik moest weer even wennen aan mijn eigen bed met 2 lakens en dekens, die je tegenwoordig bij verhuizers tegenkomt.
Ik kan wat extra zakgeld goed gebruiken!
Pruuse Piet werkte als chauffeur bij de Waldnielse bierbrouwer, Schlossbrau. Ik kon daar 10 DM per dag verdienen als krattensjouwer. Daarom werd ik in dat Duitse bed wakker. Ik heb daar 14 dagen geslapen en ’t bed werd voor mijn gevoel steeds comfortabeler. Na die 2 weken keerde ik terug naar Heitse, 120 DM rijker. Ik moest weer even wennen aan mijn eigen bed met 2 lakens en dekens, die je tegenwoordig bij verhuizers tegenkomt.
