16 november.


.
. .
Ochtend in Zeeland, een dorp aan een duinrand
Een klein hotel door groen omgeven
Ochtend in Zeeland, de zon van de zeekant
Ontvouwt een dag van lokkend leven
Ogen die stralen en zwijgend vertalen
Gedachten verward en dooreen geweven
Ochtend in Zeeland, een ochtend alleen voor
Ons beiden, beiden.
.


.
Dinsigmörge, de zon sjientj. Oze auto haet ies op de roete. In Wieërt loup ich as ‘t waer ‘t toeleetj ‘n eurke, mien aoj bein höbbe det echt nuuëdig. Auch hiej in Zieëlandj is det nuuëdig. Ich wanjel äöver de Rampwaeg. Det is unne aoje dieëk. Noe ligktj d’r eine nuuje naeve. Dae is väöl hoeëger. Det huuske oppe foto ligktj taege de diek aan. Neet te geluive desse dao noe nog in kins leave. Onger mien gewanjel sjuutj mich det leedje van Saskia en Serge te binne. Waat is Zieëlandj sjoeën, of ‘t noe stormtj, reagentj, weitj of vruustj. Zieëlandj is ‘n sjoeën stökske Nederlandj.
.